Jak powstawała opona?

Na samym początku, w pierwszych autach ewentualnie powozach stosowano koła z drewna z metalowym okuciem. Niewiele się one różniły od kół aut w latach starożytnych. Najważniejszą oponę pneumatyczną skonstruował w 1845 roku Robert William Thomson. Dętkę stanowiła elastyczna rura gumowana, oponą z kolei był płaszcz skórzany zakładany na obręcz koła.

Modyfikacje opon

Niestety jego struktura w ówczesnych latach generalnie się nie przyjęła. W pojazdach w tamtych latach stosowano koła z ogumieniem pełniutkim, tzw. masywy. Patent na ogumienie pneumatyczne uzyskał dopiero w 1888 roku John Boyd Dunlop. Jego rozstrzygnięcie było niemalże identyczne jak to z 1845 roku, za to to pomysł Dunlopa uznaje się za początek ogumienia, zwykle dlatego, iż wprowadził on to rozstrzygnięcie do produkcji.

Masowe zastosowania

Opona pneumatyczna była już ogólnie stosowana we wszystkich typach wozów osobowych dopiero po 1905 roku. Przez wzgląd na swoją własną ograniczoną wytrzymałość, opona pneumatyczna znalazła spersonalizowane zastosowania w pojazdach ciężarowych dopiero po 1930 roku. Od do tego czasu, opona nie podlegała radykalnym zmianom konstrukcyjnym. Ciągły postęp techniczny i udoskonalenia skupiły się na poprawieniu wytrzymałości i trwałości produktu.

Mimo dynamicznego postępu, opona jest elementem samochodu, jaki w dużej liczbie przypadków podlega wymianie w calutkim życiu pojazdu. Rzecz oczywista odporność ogumienia zależy od jakości opony, modelu oraz warunków jazdy. Na kanwie stanu bieżnika opony, mamy opcję też sprawdzić stan zawieszenia, układu kierowniczego lub hamulcowego.